Quarantaine thuiswerkers draagt bij aan eenzaamheidsgevoel

Donderdagochtend, 19 maart 2020, begint mijn dag heel stil. Het Coronavirus is een vaststaand feit en zorgt voor een wereldwijde lock down. Iedereen heeft er mee te maken. En dus ik ook!

Helaas heeft Stichting Mobiliteit voor Iedereen de deuren van het kantoor moeten sluiten. De enige juiste, maar wel een frustrerende beslissing. Het is thuis stil, maar ook erg alleen. Een dagje zo thuis zitten gaat me vast wel lukken, maar hoe zal ik me over twee dagen of over een week voelen? Ga ik dan tegen de muren oplopen? Vind ik televisiekijken dan nog wel net zo fijn als anders? Heb ik dan nog wel boeken om te lezen? Geen idee.

Ik vraag me ook ineens af of deze gedachten een voorbode zijn van eenzaamheid. En hoe gaat eenzaamheid dan voelen? Soms vind ik alleen zijn juist erg lekker, maar vind ik dat straks na een paar dagen of weken ook nog?

Deze gedachten stemmen me niet zo heel erg vrolijk, ondanks dat er buiten wel een heel vrolijk zonnetje schijnt. Eindelijk zon! Heerlijk lijkt het me om dan lekker naar buiten te kunnen. Wat als nu eind van de week ook de temperaturen stijgen en ik blij op een terrasje kan gaan zitten….Oh nee, dat gaat niet.

Ik snap dat de genomen maatregelen noodzakelijk zijn. We willen allemaal zo goed mogelijk deze crisis doorkomen. Maar het schopt wel mijn dagelijkse doen en laten in de war; geen collega’s, niet sporten, geen terrasjes, etc, etc, etc. Plus je bent toch stiekem wel afhankelijk van anderen (denk bijvoorbeeld aan je internetverbinding). Gelukkig is er licht aan het einde van de tunnel. Ook al weten we nog niet hoe lang die tunnel is!

Toch zijn er nog heel veel mensen, en dat besef ik mij nu meer dan ooit, die dat licht aan het einde van de tunnel niet zien. Gewoon omdat die er niet is. Een hele grote groep kwetsbare ouderen en zorgafhankelijke mensen zitten op dit moment opgesloten in hun huis en willen straks ook lekker genieten van een normaal leven. Alleen zal dat niet zo makkelijk zijn!

Zorginstellingen en dagbestedingen zijn momenteel volledig in lock down of gewoon gesloten. Kunnen die straks weer normaal open? Kunnen die straks weer normaal kwetsbare ouderen en zorgafhankelijke mensen helpen? Kunnen die straks ook weer een bijdrage leveren in de strijd tegen eenzaamheid?

Stichting Mobiliteit voor Iedereen ligt op dit moment helemaal plat! Wij kunnen door de crisis geen vervoer regelen voor zorginstellingen en we kunnen ook geen ondernemers spreken om hen om de noodzakelijke hulp te vragen. Zitten wij dan stil?

Zeker niet! Achter de schermen zijn wij heel hard bezig om alles gereed te maken om straks te gaan knallen. Zodra de overheid aangeeft dat we langzaam ons normale leven weer op kunnen gaan pakken, dan willen wij er helemaal voor gaan!

Ons doel:
Wij willen straks minimaal 10.000 mensen de deur uit krijgen. 10.000 mensen die de mogelijkheid krijgen om met gepast vervoer hun huis te verlaten en tijd door te brengen op dagbestedingslocaties. 10.000 mensen die net zo goed onder de mensen horen te zijn. 10.000 mensen hetzelfde blije gevoel geven. Het gevoel dat jij en ik ook krijgen wanneer we weer normaal ons leven kunnen leiden.

Daar willen wij jouw hulp bij inschakelen.
Kijk even op: doneerpagina
Deel de doneerpagina
Maak een mooie donatie
Kijk op onze social mediakanalen
Doe mee aan de #thuiswerkchallenge
Samen alleen thuis, is straks ook samen buiten!

Thuiswerkchallenge