Vervoer verbindt
Meer dan 75% van de ouderen voelt zich eenzaam. Kwetsbare, minder mobiele mensen voelen zich vaak eenzaam. Eenzaamheid is een groot maatschappelijk probleem. Door eenzaamheid voelen ouderen zich niet verbonden, missen een hechte, sociale band en hebben minder contact met anderen dan zij wensen. Eenzaamheid geeft directe gezondheidsrisico’s en een verhoogd risico op voortijdig overlijden. Gebrek aan mobiliteit werkt eenzaamheid direct in de hand.
Steeds meer mensen die gebruikmaken van de Wmo, de wet die deze groep helpt zo lang mogelijk thuis te blijven wonen, voelen zich erg eenzaam. Dat blijkt uit cijfers van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP).
Maar liefst 85 procent van de Wmo-gebruikers vreest geen sociaal vangnet te hebben als zich een noodsituatie voordoet. Onder ouderen die geen gebruik van de Wmo maken, geldt dit voor een op vijf mensen.
Tegelijkertijd denkt een steeds groter deel van deze groep geen beroep op het eigen sociale netwerk te kunnen doen als zij hulp nodig hebben.
Het SCP constateert dat deze cijfers in tegenspraak zijn met aannames die de overheid doet. Het beleid van de overheid rekent erop dat mensen juist een steeds groter beroep kunnen doen op hun netwerk en zo dus langer alleen thuis kunnen blijven wonen. Tegelijkertijd denkt een steeds groter deel van deze groep geen beroep op het eigen sociale netwerk te kunnen doen als zij hulp nodig hebben.
Zorginstellingen streven participatie en inclusie na voor haar cliënten door hen ‘zo gewoon als mogelijk’ te laten deelnemen aan de maatschappij. Binnen hun mogelijkheden gaan cliënten daarom naar hun ‘werk’ of andere dagbesteding, maar ook worden zij geholpen met invulling geven aan sport en/of andere hobby’s. Kwetsbare mensen hebben ook recht op deelname aan de maatschappij. Iedereen doet mee. Dat meedoen is niet altijd eenvoudig, omdat veel van de cliënten afhankelijk zijn van extern vervoer, waarvan de kosten door alle bezuinigingen slechts gedeeltelijk worden vergoed vanuit het zorgbudget. Stichting MVI legt een direct verband tussen eenzaamheid en vervoer en heeft als enige non-profit haar doel gemaakt van eenzaamheidsbestrijding door middel van het praktisch faciliteren van zorgvervoermiddelen.
Stichting MVI adresseert de problematiek door zorgbussen aan instellingen met dagbestedingen in bruikleen te geven. Deze bussen worden planmatig ingezet om ouderen en andere kwetsbare groepen naar de dagbesteding te vervoeren en voor ander zorgvervoer. De exploitatie van de bussen draait in alle gevallen op een pool van vrijwillige chauffeurs die zich verbinden aan de dagbestedingslocatie van de instelling. Het vervoermiddel, de vrijwilligers en de planmatige inzet zijn een cruciale factor bij het tot stand komen van sociale interacties en het verminderen van eenzaamheid.
Wij zijn stellig: “vervoer verbindt! We hebben het niet over vervoer van niks naar nergens. We leggen de focus op bestaande dagbestedingslocaties en versterken die met ons vervoersaanbod. Een dagbesteding geeft dagritme, structuur, ontmoeting en zingeving. Daarnaast is het een oplossing om mensen langer thuis te laten wonen, zonder al te veel van hun sociale omgeving te eisen. Onze missie is het komen tot volwaardig burgerschap en het verminderen van eenzaamheid. Door de inzet van vervoer levert Stichting MVI een belangrijke bijdrage aan de maatschappij”.
